ਉੱਚੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚੇ ਬੋਲਾਂ
ਐਸੀ ਜਾਗ ਲਗਾਈ!
ਸ਼ੋਰ, ਅਰਥ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚ ਠਣ ਗਈ,
ਧਾਰਨ ਸ਼ਬਦ ਇਕਾਈ!
ਸ਼ਬਦੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਰਥ ਸ਼ੋਰ ਸੀ
ਅਰਥੋਂ ਪਹਿਲ ਸੱਨਾਟਾ!
ਕੋਰੀ ਬੁੱਧ ‘ਤੇ, ਕੋਰੀ ਚੁੱਪ ਦਾ
ਅਣਦਿਸਵਾਂ ਇਕ ਕਾਟਾ!
ਸ਼ੋਰ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘੇ
ਚੁੱਪ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਹਿ ਗਏ!
ਆਪਣੇ ਜੇਡੀ ਕੱਥਦੇ ਕੱਥਦੇ,
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਜੇਡੀ ਕਹਿ ਗਏ!
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਚ ਵਿਰੋਧੀ ਖਿੱਚਾਂ
ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ, ਟੁੱਟਣ ਤਾਰੇ!
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਚ ਵੀ ਧੰਦ-ਧੂੰਆਂ ਹੈ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਚ ਫਾਸਲੇ, ਪਾੜੇ!
ਮੇਰ ਤੇਰ ਵਿਚ ਉਲਝੇ ਸੂਰਜ,
ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ!
ਹੱਦਾਂ ਅਤੇ ਦਰਾੜਾਂ ਦੇ ਵਿਚ
ਪਾਟੀ ਕੁਲ ਲੋਕਾਈ!
ਪੌਣਾਂ ਨੂੰ ਪਰਵਾਨ ਨਾ ਹੱਦਾਂ,
ਮਹਿਕ ਨਾ ਪਕੜੀ ਜਾਏ!
ਜਿਸਮੋਂ ਉੱਠਣ ਕਰਦਾ ਮਾਨਵ,
ਜਿਸਮੇਂ ਸਿਮਟ ਗਿਆ ਏ!
ਜਿਸਮਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗ ਹੈ
ਜਿਹਬਾ ਵੱਖਰੀ ਬਾਣੀ!
ਇੱਕੋ ਰੰਗ, ਰੂਪ ਹੈ ਇੱਕੋ,
ਧੁਰ ਕੀ ਹੈ ਨਿਰਬਾਣੀ!
ਜਿੰਨੀ ਸਮਝ, ਓਨਾ ਹੀ ਚਾਨਣ,
ਬਾਕੀ ਸਭ ਅਨ੍ਹੇਰਾ!
ਏਥੇ ਡੁੱਬ, ਏਥੋਂ ਹੀ ਚੜ੍ਹਦਾ,
ਸੂਰਜ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ!
