ਫੈਲੀ ਜਾਵੇ ਕੋਰੋਨਾ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ,
ਖੋਹੀ ਜਾਵੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਹਾਸੇ।
ਨਾ ਇਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਨਾ ਹੀ ਨੇ ਕੰਨ,
ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਲੋਹਾ ਦੁਨੀਆਂ ਗਈ ਮੰਨ।
ਪੱਕੀ ਫਸਲ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਖੜੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ,
ਇਸ ਨੂੰ ਵੱਢਣ ਲਈ ਲੇਬਰ ਰਹੀ ਨ੍ਹੀ ਦਿੱਸ।
ਘਰਾਂ 'ਚ ਕੈਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਇਸ ਨੇ ਸਾਰੇ,
ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਬਿਨਾਂ ਹੋ ਰਹੇ ਗੁਜ਼ਾਰੇ।
ਛਿੱਕਾਂ ਤੇ ਜ਼ੁਕਾਮ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਬਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ,
ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ।
ਪਾਏ ਮਾਸਕ ਮੂੰਹ ਤੇ ਨੱਕ ਤੇ ਸੱਭ ਨੇ,
ਲੂਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਗਰਾਰੇ ਕਰਦੇ ਸੱਭ ਨੇ।
ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਤੇ ਚਾਹ ਨੇ ਕਾਫੀ ਲਾਹੇਵੰਦ,
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਜੋੜਦੇ ਅਕਲਮੰਦ।
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਉਣ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੋ ਗਏ ਬੰਦ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਸੀ ਹੋਰ ਵੀ ਚੰਦ।
ਲੱਭ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਇਸ ਦੀ ਦਵਾ ਕੋਈ ਹਾਲੇ,
ਕਾਰਗਰ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ,ਹੌਸਲਾ ਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਹਾਲੇ।
ਉੱਠੋ ਵਿਗਿਆਨੀਓਂ ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਹੰਭਲਾ ਮਾਰੋ ਸਾਰੇ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਡੁੱਬਦੀ ਬੇੜੀ ਨੂੰ ਲਾਓ ਕਿਨਾਰੇ।