ਰਹੇਂ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਮਜ਼ਹਬ ਕੂਕਦੀ, ਨਾ ਮਹਿਰਮ ਸਕੇਂ ਪਛਾਣ |
ਅੰਤ ਖਾਲ੍ਹੀ ਹੱਥੇ ਰਹਿਵਣਾ, ਅਜ਼ਰਾਇਲ ਖਲੋਸੀ ਆਣ |
ਸਭ ਛੁੱਟਣੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆਂ, ਸਭ ਰਹਿਸੀ ਹਿੱਥੇ ਤਾਣ |
ਨਾ ਜਾਸੀ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਕੋਊ, ਨਾ ਕੋ ਸੰਗੀ ਮਿੱਤਰ ਮਾਣ |
ਲੈ ਜਾਸੀ ਜਿੰਦ ਨੀਂ ਧੂਹ ਕੇ, ਤਨ ਗਿਰਸੀ ਬਿਨ ਪ੍ਰਾਣ |
ਤੇਰਾ ਜੋਰ ਨਾ ਕੋਈ ਚਲਸੀ, ਜਦ ਵੇਲਾ ਆਇਆ ਜਾਣ |