ਨਾ ਬੁੱਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਸੀ ਨਾ ਲੱਡੂ ਵੰਡੇ ਨਾ ਲਾਈ ਲੋਹੜੀ
ਵਿੱਚ ਦਰਾਂ ਦੇ ਬੰਨਣ ਲਈ ਕਿਉਂ ਨਿੰਮ ਪੈ ਗਈ ਥੋੜੀ
ਜੰਮ ਦਿਆ ਸਾਰ ਮੈਂ ਕੀ ਮਾੜਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਕਦੇ ਸੁਆਲ ਪੁੱਛਾ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਕਦੇ ਪੁੱਛਦੀ ਅੰਮੀ ਤੋਂ।
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ ਕਿਉਂ ਬਾਪੂ ਰੋਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਜੰਮੀ ਤੋਂ,,,,
ਮੈਂ ਨਿਮਾਣੀ ਮਰਜਾਣੀ ਜੰਮੀ ਦਾ ਜਦੋਂ ਸੁਨੇਹਾ ਆ ਜਾਂਦਾ
ਘਰ ਦੇ ਜੀਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਹਾਸਾ ਉਡਾਰੀ ਲਾ ਜਾਂਦਾ
ਗਮਗੀਨ ਜਿਹਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣੇ ਜਿਉਂ ਮਾਤਮ ਜਿਹਾ ਛਾ ਜਾਂਦਾ
ਮੈਂ ਸੱਖਣੀ ਕਿਉਂ ਸੰਧੂਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਸਵੱਲੀ ਤੋਂ।
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ ਕਿਉਂ ਬਾਪੂ ਰੋਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਜੰਮੀ ਤੋਂ,,,,
ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਦੀਆਂ ਵੀਰਾ ਦੀ ਸੁੱਖ ਲੋੜਦੀਆਂ
ਉੱਚਾ ਬੋਲ ਨਾ ਬੋਲਣ ਨਾ ਬਾਪੂ ਦਾ ਆਖਾ ਮੋੜਦੀਆਂ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਤਾਹਨੇ ਮਿਹਣੇ ਝੋਲੀ ਪਾ ਘੁੱਟ ਸਬਰਾਂ ਦੇ ਭਰਦੀਆਂ ਹਾ
ਕਿਉਂ ਲੋਕੀਂ ਬੇਖ਼ਬਰ ਹੋਏ ਸਾਡੀ ਪੀੜ੍ਹ ਅਵੱਲੀ ਤੋਂ।
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ ਕਿਉਂ ਬਾਪੂ ਰੋਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਜੰਮੀ ਤੋਂ,,,,
ਘਰਦਾ ਕੱਲਾ ਕੱਲਾ ਜੀ ਕਿਉਂ ਰੋਇਆ ਸੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਜੰਮੀ ਤੋਂ।।।